W aspekcie międzyobszarowości drewno to zarówno materiał roślinny, łączący w sobie efekt pro-cesów fizycznych i biochemicznych, czyli najważniejszego procesu w przyrodzie – fotosyntezy. Zbu-dowane jest z czterech pierwiastków – węgla, wodoru, tlenu i azotu. Jednocześnie jest materiałem posiadającym – pośredni i bezpośredni – wpływ na rozwój ludzkiej cywilizacji. Jako element pozwa-lający wytwarzać papier drewno było/jest medium pozwalającym utrwalać i rozpowszechniać wie-dzę, mającym wpływ na tworzenie różnego typu kulturowych artefaktów. W tym aspekcie można mówić zarówno o bogatej symbolice przypisywanej poszczególnym gatunkom drzew i ich znaczeniu kulturotwórczym (np. rajska jabłoń, rozdarta sosna, Na lipę Kochanowskiego, Limba Asnyka), jak i kluczowym znaczeniu drewna w rozwoju sztuk plastycznych (malarstwo, rzeźba) oraz architektury. Akcentując wymiar pragmatyczny warto z kolei zwrócić uwagę, że drewno jest jednym z najbar-dziej ekologicznych materiałów budowlanych, ponieważ jest odnawialne i w pełni biodegradowal-ne. Drewno pochodzenia lokalnego zmniejsza negatywny wpływ na środowisko naturalne. Zapew-nia schronienie i opał oraz pozwala przetrwać organizmom trudne okresy historyczne i klimatycz-ne. Drewno to również element cyrkularnego obiegu materii w środowisku przyrodniczym.