Kłoda martwego drzewa
Centrum Studiów nad Człowiekiem i Środowiskiem UŚ - 2014 Stowarzyszenie Ekologiczno-Kulturalne Klub Gaja
Wydział Nauk Przyrodniczych - od 2019
„To takie proste, naturalne, właściwe i potrzebne być starym, umierającym drzewem – być tym co nigdy nie umiera, lecz przyobleka się jedynie w inne, niezliczone i zachwycające formy życia”
Wojciech Eichelberger
Żywy świat martwej kłody drzewa
Śmierć drzewa jest jak najbardziej naturalnym i powszechnym epizodem w życiu lasu. Mimo to obecność martwego drewna w lasach była przez wiele lat postrzegana bardzo negatywnie. Dopatrywano się w nim wylęgarni „szkodników”, przyczyny pożarów, oznak zaniedbania lasu czy też braku gospodarności oraz marnotrawienia drewna. Dopiero stosunkowo niedawno zaczęto doceniać istotną rolę martwego drewna w ekosystemie leśnym i zrozumiano, że w przyrodzie ważne są zarówno procesy tworzenia biomasy, jak i jej rozkładu, a martwe drewno i towarzyszące mu organizmy uznawane są za wyznacznik naturalności lasu.
Na 1 hektarze naturalnego lasu może znajdować się średnio od 100 do 200 m3, na nawet więcej, martwego drewna. w przeciętnym lesie gospodarczym znajduje się go zaledwie 5-10 m3. Naukowcy zwracają uwagę, że słusznym byłoby zwiększyć ilość martwego drewna w europejskich lasach gospodarczych co najmniej 5 krotnie.
Drzewo spełnia wiele istotnych funkcji w naszym życiu, jest kluczowym elementem lasów i parków. Jego rola po śmierci jest równie ważna, gdyż wpływa na życie tysięcy gatunków mikroorganizmów, roślin i zwierząt. w naszych szerokościach geograficznych drewno ulega rozkładowi po 10-100 latach, w zależności od gatunku, rozmiarów, otaczającego środowiska i wielu innych czynników. Martwe drzewo nie jest martwe, lecz ciągle żyjące, często dynamiczniej niż zdrowe drzewo. Jest ważnym elementem ekosystemu, zwiększającym jego naturalną, biologiczną odporność, warunkującym utrzymanie względnej równowagi w przyrodzie. Życie 30 do 50% leśnych gatunków Europy i Polski zależy od starych i martwych drzew.
Martwe drewno spełnia wiele ważnych funkcji w życiu lasu.
Powolny rozkład długotrwale nawozi glebę.
Zwiększa retencję wody i działa przeciwpożarowo.
Miejsce bytowania tysięcy wzajemnie od siebie zależnych gatunków owadów, skąposzczetów, wijów, pajęczaków, ślimaków, roztoczy.
Miejsce schronienia dla wielu zwierząt leśnych, m.in. ryjówek, nornic rudych, darniówki, jenotów, kun leśnych.
Obfita baza pokarmowa dla ptaków oraz innych kręgowców.
W niektórych krajach pozostawia się w lesie ścięte drzewa, a nawet uśmierca stojące i wycina w nich dziuple. Wszystko po to, by zwiększyć różnorodność biologiczną. w Holandii, Niemczech i Wielkiej Brytanii pozostawia się martwe drzewa i ich fragmenty do całkowitego rozkładu również w parkach i miejskich zadrzewieniach. Takim miejscem od 2012 roku jest też teren Uniwersytetu Śląskiego.
Czas najwyższy abyśmy nauczyli się szanować stare i martwe drzewa. Drewno jest też najstarszym surowcem. Na przestrzeni wieków martwe drewno, w postaci zbieranego zimą chrustu, pozwalało przetrwać najchłodniejszą porę roku. a czy dzisiaj możemy sobie wyobrazić ognisko bez zebranego wcześniej w lesie chrustu.
Aby dowiedzieć się więcej o roli martwego drewna zapraszamy na stronę internetową: „po co nam martwe drzewa?„
„Las, w którym nie ma martwych drzew jest chory”
Prof. Andrzej Strumiłło