Klon jawor, jawor, klon jaworowy (Acer pseudoplatanus L.) – jest drzewem z rodziny mydleńcowatych (Sapindaceae). Naturalnie występuje w górach i na wyżynach środkowej Europy i zachodniej Azji w zakresie wysokości od 500 do 1500 m n.p.m. w Polsce buduje drzewostany głównie lasów górskich, wyżynnych i mieszanych na pogórzu. Wraz z bukiem i jodłą stanowi składnik lasów regla dolnego Sudetów i Karpat. Jest drzewem długowiecznym i może osiągać wiek do 500 lat.

Pień ma prosty o ciemnoszarej korze, początkowo gładkiej, potem spękanej i łuszczącej się miejscami pokryta czarnym, przypominającym sadze nalocie. Korona (do 30 m wysokości) szeroko rozpostarta, wysoko osadzona. Jest największym rodzimym klonem. Grube liście z wierzchu są ciemnozielone i matowe, od spodu szarozielone, lekko owłosione na nerwach, zwykle pięcioklapowe, ułożone naprzeciwlegle o rynienkowatych ogonkach długości 15 a nawet 20 cm. Klapy liściowe są głęboko wcięte, nieregularnie i grubo piłkowane, spiczaste. Jesienią liście klonu jawora przebarwiają się charakterystycznie na jasnożółty kolor.

Kwitnie w maju, po rozwinięciu liści, żółtawozielonymi kwiatami, zebranymi w zwisające grona. Jest gatunkiem owadopylnym, bardzo nektarodajnym. Owoce to dojrzewające jesienią kuliste orzeszki z dwoma skrzydełkami, rozwartymi pod ostrym kątem ok. 60°, tzw. noski o długości 3–5 cm. Jako drzewo odporne na choroby i szkodniki, na nizinach często sadzony jako drzewo parkowe i alejowe.