Książka jest niezwykłym połączeniem ludzkiej myśli i umiejętności. Frazeologizm „przeczytać książkę od deski do deski” o metaforycznym znaczeniu ‘przeczytać dokładnie, od początku do końca’ podkreśla rolę drewna w dziejach książki i przypomina swym pierwotnym, dosłownym znaczeniem, że przez wieki opra-wy książkowe wykonywano z desek obleczonych skórą. Już w starożytności i we wczesnym średniowieczu korzystano z prototypowych narzędzi drukarskich – drewnianych stempli oraz klocków drzeworytowych. w XV-wiecznej Europie rozpowszechniła się sztuka ksylografii (gr. ksýlon ‘drewno’ + gráphein ‘pisać’), czyli drzeworytnictwa. Od druków jednokartkowych do książek wielostronicowych droga była niedaleka. Książka ksylograficzna (blokowa) stanowiła formę pośrednią między rękopiśmienną a drukowaną rucho-mymi czcionkami. Tę ostatnią technikę wynalazł (ok. 1446 r.) Johannes Gutenberg. Jego rewolucyjne do-konanie umożliwiło radykalny wzrost produkcji książek. Władysław Kopaliński podkreślał, że książki Gu-tenberga „przygotowały grunt pod największą z dotychczasowych rewolucję w dziejach rozpowszechnia-nia myśli, idei, nauki, literatury, postępu”. Warto dodać, że wiele elementów Gutenbergowskiej prasy drukarskiej wykonano z drewna, a jednym ze składników dawnej farby drukarskiej była żywica. Książka nieodzownie kojarzy się z papierem. Ten cenny, wynaleziony w Chinach (ok. 105 r. n.e.), materiał wytwa-rzano pierwotnie z włókien roślin z odpowiednimi dodatkami. Przełomem było opracowanie przez Friedri-cha Gottloba Kellera (w 1848 r.) metody produkcji papieru ze ścieru drzewnego. Użycie nowych surow-ców: ścieru i celulozy, poskutkowało usunięciem barier ilościowych w produkcji papieru i obniżeniem cen książek. Dzięki temu stały się one powszechnie dostępne, co korzystnie wpłynęło na czytelnictwo oraz zredukowało analfabetyzm. w XIX w. dokonała się zatem kolejna rewolucja w historii książki, której boha-terem było drewno.